Tak jak przed każ­dym innym zabie­giem chi­rur­gicz­nym tak samo przed artro­sko­pią warto się zaszcze­pić prze­ciwko wiru­so­wemu zapa­le­niu wątroby typu B.Ponieważ na rynku far­ma­ceu­tycz­nym wystę­puje kilka typów szcze­pio­nek dobrze jest  poznać pod­sta­wowe infor­ma­cje o samym wiru­sie, aby doko­nać roz­sąd­nego wyboru.

Gene­ral­nie wyróż­niamy kilka typów wiru­so­wego zapa­le­nia wątroby — typy A, B, C, D, E, G, zaś naj­po­pu­lar­niej­sze to:

• typ A – (HAV) jest przy­czyną tzw. żół­taczki pokar­mo­wej. Zaka­że­nie nastę­puje poprzez prze­wód pokar­mowy, przez kon­takt z wydzie­li­nami cho­rego lub pro­duk­tami zaka­żo­nymi (epi­de­mie mleczne, wodne itp.)
• typ B – (HBV) jest przy­czyną tzw. żół­taczki wsz­cze­pien­nej. Do zaka­że­nia docho­dzi naj­czę­ściej pod­czas zabie­gów chi­rur­gicz­nych, sto­ma­to­lo­gicz­nych, iniek­cji itp.
• typ C – (HCV) jest naj­dłu­żej się roz­wi­ja­jącą i naj­groź­niej­sza odmianą, dla­tego kilka słów wię­cej na ten temat.

Sza­cuje się, że w Pol­sce wiru­so­wym zapa­le­niem wątroby typu C (HCV) zaka­żone jest około 700 tysięcy osób, z któ­rych jedy­nie 50 tys. o tym wie. Więk­szość (96%) zaka­żo­nych nie jest świa­doma swo­jego stanu, ponie­waż zazwy­czaj prze­wle­kła infek­cja jest mało­obja­wowa i trwa latami. Średni czas trwa­nia zaka­że­nia HCV, od momentu wnik­nię­cia wirusa do ustroju do poważ­nych pro­ble­mów zdro­wot­nych, trwa 5 do 35 lat. Cho­roba czę­sto koń­czy się mar­sko­ścią i rakiem wątroby, poprze­dzo­nymi poważ­nymi kom­pli­ka­cjami, unie­moż­li­wia­ją­cymi nor­malne funk­cjo­no­wa­nie (wodo­brzu­sze, żylaki i krwa­wie­nia prze­łyku, żół­taczka, pro­blemy z krze­pli­wo­ścią krwi, zabu­rze­nia psy­chiczne, do śpiączki wątro­bo­wej włącz­nie). Zapa­le­niu wątroby, wywo­ła­nemu przez HCV, czę­sto towa­rzy­szą cho­roby auto­im­mu­no­lo­giczne, w tym auto­im­mu­no­lo­giczne zapa­le­nie wątroby (AIH), które znacz­nie pogar­szają roko­wa­nie i czas przeżycia.

Główne powody zaka­że­nia to: kol­czy­ko­wa­nie, trans­fu­zje, tatu­aże, uży­wa­nie brud­nych strzy­ka­wek, poród, seks. Ale można się też zaka­zić pod­czas: mani­kiuru, pedikiuru,wizyty u fry­zjera (zra­nie­nie brzy­twą, żyletką, nożycz­kami), aku­punk­tury, uży­wa­nia tych samych przy­bo­rów kosme­tycz­nych przez człon­ków rodziny,bójki lub upra­wia­nia spor­tów kon­tak­to­wych (boks, piłka nożna, koszy­kówka)- jeśli doszło do uszko­dze­nia ciała, pod­czas napra­wia­nia sprzętu (zwłasz­cza medycz­nego), udzie­la­nia pierw­szej pomocy ofia­rom wypad­ków bez zacho­wa­nia nale­ży­tego zabez­pie­cze­nia; pracy z cho­rymi lub mate­ria­łem zakaź­nym (np. w labo­ra­to­rium) bez zacho­wa­nia zasad bezpieczeństwa.

Zaka­że­nie jest naj­czę­ściej wykry­wane przy­pad­kowo, przy oka­zji innych badań czy pobytu w szpi­talu. Więc jeśli już trzeba w nim być to warto wyko­rzy­stać oka­zję i się prze­ba­dać oraz zaszcze­pić. Dodat­ko­wym ele­men­tem moty­wu­ją­cym jest świadomość,że przy obec­nie sto­so­wa­nych lekach HCV jest wyle­czalne u ok.50% chorych.

A.W.

Jeżeli masz jakieś pyta­nia doty­czące tego tematu pro­simy o kon­takt :   kontakt@fizjoinformator.pl