Choć nazwa nie wywo­łuje w nas stra­chu a raczej lekki uśmiech, należy wiedzieć,że nie­le­czone kolano kino­mana może stać się pro­ble­mem, pro­wa­dzą­cym do znacz­nych zmian w sta­wie kola­no­wym, któ­rych kon­se­kwen­cją jest duży ból.

Co to w ogóle jest?

Ter­min kolano kino­mana okre­śla jedno ze scho­rzeń zwią­za­nych ze sta­wem rzep­kowo– udo­wym, (czyli przed­nią czę­ścią stawu kola­no­wego). Cha­rak­te­ry­styczne dla tej jed­nostki cho­ro­bo­wej jest to, że pacjent skarży się na ból stawu kola­no­wego poja­wia­jący się pod­czas dłuż­szego sie­dze­nia ze zgię­tymi kolanami.

Skąd się to bie­rze i co się wtedy dzieje?

Kolano kino­mana powstaje w momen­cie zabu­rzo­nej rów­no­wagi mię­śnio­wej koń­czyny dol­nej i jej wpływu na usta­wie­nie rzepki. Dłu­gie sie­dze­nie ze zgię­tymi nogami ( np. w kinie czy za kie­row­nicą), w połą­cze­niu z nie­pra­wi­dło­wym usta­wie­niem rzepki powo­duje stały ucisk na chrząstkę. Docho­dzi wtedy do wzro­stu ciśnie­nia śród­kost­nego w rzepce, spo­wo­do­wa­nego m. in. zablo­ko­wa­niem odpływu zyl­nego na sku­tek dłu­giego zgię­cia kolan. Wywo­łuje to począt­kowo dys­kom­fort, a następ­nie ból. W sytu­acji, gdy na chrzą­stce rzepki są już ubytki dole­gli­wo­ści będą znacz­nie nasi­lone, ponie­waż brak tu war­stwy izo­la­cyj­nej, jaką jest zdrowa chrząstka a obcią­że­nie jest prze­no­szone bez­po­śred­nio na dobrze uner­wioną war­stwę pod­chrzęstną kości.
Dodat­kowe objawy, które mogą, ( ale nie muszą) się poja­wić to pro­blemy przy zmia­nie pozy­cji ( kuca­nie, klę­ka­nie) czy przy cho­dze­niu po scho­dach. Może także wystą­pić czę­ste „chrzęsz­cze­nie” czy „strze­la­nie” kolan.
Objawy zwią­za­nie z kola­nem kino­mana są dość czę­ste u kobiet cho­dzą­cych w butach na wyso­kim obca­sie. Jest to zwią­zane z tym, że cho­dzą one cały czas na lekko przy­gię­tym sta­wie kola­no­wym, co powo­duje per­ma­nentne obcią­ża­nie stawu rzepkowo-udowego.

Do czego może dopro­wa­dzić nie­le­czone kolano kinomana?

Kolano kino­mana może dopro­wa­dzić do prze­wle­kłego bólu stawu kola­no­wego zwią­za­nego z zabu­rzoną bio­me­cha­niką stawu rzepkowo-udowego. Kon­se­kwen­cją tego może być uszko­dze­nie chrząstki sta­wo­wej i cho­roba zwy­rod­nie­niowa stawu kola­no­wego, co będzie wyma­gało dłu­go­trwa­łego lecze­nia a nawet ( w nie­któ­rych przy­pad­kach) inter­wen­cji chirurgicznej.

Co zatem robić?

Przede wszyst­kim nie­zbędna jest odpo­wied­nio dobrana reha­bi­li­ta­cja. Fizjo­te­ra­peuta pokaże, które mię­śnie należy roz­cią­gać, a które wzmoc­nić. Pokaże jak pra­wi­dłowo cho­dzić po scho­dach i jakiej aktyw­no­ści uni­kać. Nauczy mobi­li­zo­wać rzepkę, ( co sam rów­nież będzie robił). Jeżeli będzie taka potrzeba zasto­suje zabiegi fizy­ko­te­ra­pii i zapro­po­nuje odpo­wied­nio dobraną apli­ka­cję kinesiotapingu.

Pamię­taj nie igno­ruj obja­wów zwią­za­nych z kola­nem kino­mana, ponie­waż mogą one być zwią­zane nie tylko z tą jed­nostką cho­ro­bową, ale także z bocz­nym przy­par­ciem rzepki, zapa­le­niem ciała Hoffy czy zapa­le­niem błony mazio­wej zaś zabu­rzona rów­no­waga mię­śniowa, może dopro­wa­dzić nie tylko do dole­gli­wo­ści bólo­wych w sta­wie kola­no­wym, ale także w sta­wach stopy, sta­wie bio­dro­wym i w kręgosłupie.

E.K.

Jeżeli masz jakieś pyta­nia doty­czące tego tematu pro­simy o kon­takt :   kontakt@fizjoinformator.pl