Rower, rower sta­cjo­narny, rower tre­nin­gowy, ergo­metr, rower do ćwi­czeń– wszystko to nazwy rowe­rów, które można zna­leźć na salach reha­bi­li­ta­cyj­nych, fit­ne­sach czy siłow­niach na całym świecie.

Prak­tycz­nie każdy pro­to­kół reha­bi­li­ta­cyjny doty­czący stawu kola­no­wego obej­muje jazdę na rowe­rze. Czemu jest ona tak ważna? W czym może nam pomóc?

Przede wszyst­kim należy uświa­do­mić sobie cele w reha­bi­li­ta­cji stawu kola­no­wego. Obo­jęt­nie czy będzie to po ura­zie, czy po ope­ra­cji cele są następujące:

• Zmniej­sze­nie i wyeli­mi­no­wa­nie bólu
• Zwięk­sze­nie i przy­wró­ce­nie zakresu ruchu w sta­wie kolanowym,
• Zwięk­sze­nie i przy­wró­ce­nie sta­bi­li­za­cji stawu kolanowego,
• Zwięk­sze­nie i przy­wró­ce­nie siły mię­śnio­wej grup mię­śni mają­cych wpływ na staw kolanowy,
• Zapo­bie­ga­nie kolej­nym urazom

W porów­na­niu do róż­nych aktyw­no­ści jazda na rowe­rze ( sta­cjo­nar­nym) jest sto­sun­kowo bez­piecz­nym ćwi­cze­niem, nawet w począt­ko­wych fazach reha­bi­li­ta­cji. Może pomóc w popra­wie zakresu ruchu jak i sta­bil­no­ści stawu. Jest sto­so­wana jako forma „ odży­wia­nia” tka­nek w cho­ro­bie zwy­rod­nie­nio­wej sta­wów kola­no­wych, czy po rekon­struk­cji chrząstki stawowej.

Jazda na rowe­rze posiada sze­reg funk­cji, które spra­wiają, że staje się on szcze­gól­nie dobrym narzę­dziem do reha­bi­li­ta­cji stawu kolanowego:

• Nie obciąża stawu i można go uży­wać nawet wtedy, gdy jesz­cze na obcią­żamy koń­czyny( nie sta­jemy na nodze po ura­zie czy operacji)
• Nie ma obcią­żeń z tytułu wagi wła­snego ciała
• Wyko­rzy­stuje zakres ruchu potrzebny do aktyw­no­ści dnia codziennego
• Ma regu­la­cję oporu
• Pozwala na sta­bilna pozycję
• Pozwala na odży­wia­nie chrząstki stawowej
• Jest to ćwi­cze­nie w zamknię­tym łań­cu­chu kinematycznym
• Wspo­maga układ ser­cowo– naczyniowy.

Aby móc wsiąść na rower sta­cjo­narny potrze­bu­jesz mini­mum 90–100 stopni zgię­cia w sta­wie kola­no­wym. Zwra­caj zawsze uwagę na usta­wie­nie sio­dełka, co pozwoli Ci na kon­tro­lo­wa­nie zakresu ruchu. Sio­dełko powinno być zawsze usta­wiane indy­wi­du­al­nie, ze względu na różną dłu­gość nóg. Jeżeli usta­wisz sio­dełko zbyt wysoko, Twoja pozy­cja nie będzie sta­bilna, jeśli zbyt nisko możesz kośla­wić kolana, co będzie dodat­kowo prze­cią­żać staw rzepkowo-udowy. Zatem wszy­scy, któ­rzy maja jaki­kol­wiek pro­blem w sta­wie rzep­kowo– udo­wym powinni zwró­cić uwagę, czy nie usta­wiają sio­dełka zbyt nisko.

Jazda na rowe­rze do tyłu.

Jazda do tyłu zmie­nia nam siły akty­wi­zu­jące mię­snie. Jadąc do tyłu bar­dziej anga­żu­jesz mie­sień czwo­ro­głowy w sto­sunku do grupy kul­szowo –gole­nio­wej ( przede wszyst­kim zgi­na­czy). Zwięk­sza to obcią­że­nie na staw rzep­kowo– udowy i nie jest rów­nież sku­teczne dla pacjen­tów po ura­zach wię­za­dła krzy­żo­wego przed­niego ( ACL).

Rower leżący

To taki rower,że sie­dzisz sobie wygod­nie w fotelu, a pedały są przed Tobą, a nie pod Tobą jak ma to miej­sce w stan­dar­do­wym rowe­rze. Nie ma tu róż­nicy w zakre­sach ruchu, ale jest zmiana w obcią­że­niach. Przede wszyst­kim jest mniej­sze obcią­że­nie na wię­za­dło krzy­żowe przed­nie, w związku z tym w począt­ko­wych fazach reha­bi­li­ta­cji po ura­zie czy rekon­struk­cji wię­za­dła krzy­żo­wego przed­niego rower lezący jest rekomendowany.

Roweru sta­cjo­nar­nego nie musisz kupo­wać. Możesz go wypo­ży­czyć np. tutaj www.szy­no­teka.pl

E.K.

Jeżeli masz jakieś pyta­nia doty­czące tego tematu pro­simy o kon­takt :   kontakt@fizjoinformator.pl